Rok Pański 1971

Nowy Rok   - „ Dzień Pokoju” Parafia łączyła się w modlitwach z całym światem

Hasło – „Krucjata Miłości w Obronie Życia"

W pierwszych dniach stycznia do końca miesiąca trwała kolęda duszpasterska. Kapłani rozdawali obrazki kolędowe o tematyce „Krucjaty Miłości w Obronie Życia”.

Dnia od 17 do 23 stycznia 1971 r. „Tydzień Ekumeniczny” Cała parafia wzięła udział w „Powszechnej Modlitwie o Jedność”.  

Dnia 14.II. 1971 r. –  Odczytano List Pasterski pt. Głos Biskupów Polskich w „Obronie Zagrożonego Bytu Narodu”. Złożono ofiary tacowe, przeznaczone na osierocone rodziny wybrzeża.

Rekolekcje Wielkanocne od 28 III do 4. IV br. prowadził  misjonarz o. Alfred Rozynek Oblat z Grotnik k/ Łodzi. Parafianie godnie przygotowali się na zmartwychwstanie Pańskie.

Tegoroczny Grób Pański był dostosowany do liturgii, na temat „Msza św.” – Ofiar i Ofiarnik Jezus Chrystus, który swą treścią przemawiał do serc dzieci i Ludu Bożego.

Władze Zakonne odwołały z pracy, zakrystiankę s. Euzebię Blachę, a na jej miejsce przystąpiła do pracy s. Janusza.

Dnia 2 i 3 maja br. oraz na wszystkich majowych nabożeństwach, Kapłani z Ludem modlili się o życie Narodu.

Dnia 14 maja 1971 r. – parafianie zamówili Mszę św. w intencji 10-lecia Kapłaństwa księży pracujących w naszej parafii; ks. Lecha Bystrzyckiego i ks. Joachima Feńskiego. Dzieci złożyły życzenia oraz wiązanki kwiatów swym prefektom, z  racji tego jubileuszu.

Dnia 22 maja 1971 r. – Parafianie zamówili Msze św. w intencji 30-lecia Kapłaństwa ks. Proboszcza Jana Grabowskiego. Dzieci, młodzież i parafianie złożyli życzenia i wiązanki kwiatów.

1 kwietnia br. 124 Konferencja Plenarna Episkopatu Polski uchwaliła i zarządziła wprowadzenie święta Matki Bożej Kościoła w poniedziałek po Zesłaniu Ducha Świętego. To nowe święto przypada w roku bieżącym w dniu 31 maja. Konferencja Episkopatu przyjęła również formularz Mszy św. o Matce Kościoła, przygotowany przez komisję Maryjną i Liturgiczną.

30.V. 1971 r. – Uroczystość I Komunii św. dziatwy naszej parafii. Po raz pierwszy przyjęło do swoich serduszek Pana Jezusa 186 dzieci.
Na pamiątkę tej wzniosłej uroczystości, rodzice ofiarowali ornat gotycki koloru białego. Poświecenia tego ornatu dokonał ks. Proboszcz Jan Grabowski przed uroczystością.
Mszę św. odprawił w intencji dzieci komunijnych ks. Proboszcz. W godzinach popołudniowych zostało odprawione nabożeństwo, na którym dzieci ofiarowały się Matce Bożej. Na zakończenie uroczystości, odbyła się wspólna fotografia dzieci.
Grupa chłopców komunijnych na tle kościoła Królowej Polski  w Lęborku Dzieci, które były u I komunii św. przez cały tydzień uczęszczały na Mszę św. i przyjmowały Pana Jezusa w Komunii św.

6.VI. 1971 r. – Uroczystość I Komunii św. dzieci w Kościele filialnym w Nowej Wsi. Na pamiątkę tej wzniosłej uroczystości, rodzice ofiarowali dywan do kościoła w Nowej Wsi.

13. VI. 1971 r. – Uroczystość I Komunii św.  w Kościele filialnym w Chocielewku gdzie przystąpiło do Stołu Pańskiego 32 dzieci. Na pamiątkę tej uroczystości rodzice ofiarowali szlak koronkowy do obrusu.

Dnia 15 sierpnia wierni parafianie przybyli do Kościoła na Sumę z wiązankami za zboża, kwiatów i ziół do poświecenia. Początek roku szkolnego 1971-1972 poprzedził  Tydzień Modlitw o katolickie wychowanie dzieci i młodzieży w parafii.   

Dnia 1 września została odprawiona uroczysta Msza św. dla dzieci i młodzieży na rozpoczęcie roku szkolnego.
W pierwszy czwartek i w pierwszy piątek miesiąca dzieci i młodzież przystąpiły do Spowiedzi i Komunii św., a podczas Mszy św. przyjęły Pana Jezusa do serduszek na rozpoczęcie tegoż roku szkolnego.        

Od 3 do 10 października 1971 r. został przeprowadzony w naszej parafii XXVII Tydzień Miłosierdzie Chrześcijańskiego pod hasłem „Szanuj godność Ojca”, w myśl programu Kurii Biskupiej w Gorzowie Wlkp. Parafianie składali ofiary duchowe modląc się, a także ofiary materialne w postaci paczek odzieżowych i ofiary w gotówce. Obdarzono najbiedniejsze rodziny a także samotne osoby starsze i chore.

Nasz wspólny hołd dla Ojca Maksymiliana Marii Kolbe w dniu 17.X.1971 r.

Krótki życiorys:
O. Maksymilian Kolbe urodził się 8.I. 1894 r. w zduńskiej Woli k/Łodzi. Mając lat 16 wstępuje do nowicjatu oo. Franciszkanów we Lwowie. Po roku pobytu w nowicjacie 5. IX. 1911 r. składa pierwsze śluby przejmując jednocześnie imię zakonne Maksymilian. Studia rozpoczęte we Lwowie kontynuuje w Rzymie, dokąd wyjeżdża 11.II. 1912 r. Na Uniwersytecie Gregoriańskim uzyskuje doktorat z filozofii. W 1915 r. rozpoczyna studia teologiczne w Rzymskim Kolegium Franciszkańskim p w Św. Bonawentury, otrzymuje w 1919 r. stopień doktora Teologii. Święcenia Kapłańskie przyjmuje 28. IV. 1918 r. w Rzymie. Do Polski powraca 28. VI. 1919 r. Zostaje profesorem w Wyższym Seminarium Franciszkańskim w Krakowie. Będąc jeszcze klerykiem zakłada z sześcioma innymi współbraćmi religijno – apostolskie stowarzyszenie ku czci Najświętszej Marii Panny pod nazwa „Milicji Niepokalanej”. Choroba płuc nie pozwala mu pełnić funkcji profesorskiej. Leczy się w Zakopanem, skąd przyjeżdża do Krakowa i tu organizuje wydawanie miesięcznika „Rycerz Niepokalanej”. Pierwszy numer ukazuje się w roku 1922. W 1927 r. rozpoczyna się budowa nowego klasztoru w Niepokalanowie k/ Warszawy, który ma stanowić franciszkańskie centrum wydawnicze. Budowa kieruje o. Maksymilian. Obok „Rycerza Niepokalanej” wychodzi tu od roku 1933  „ Rycerzyk Niepokalanej” Od 1935 r. wychodzi tu także pismo codzienne „Mały Dziennik” i kilka innych jeszcze czasopism. W 1930 r. o. Maksymilian opuszcza Niepokalanów  i wyjeżdża do Japonii, gdzie koło Nagasaki zakłada Klasztor i wydawnictwo „Rycerza Niepokalanej” w języku japońskim. W roku 1936 po założeniu Niższego Seminarium Duchownego powraca do Polski. Od lipca tego roku przebywa na stale w Niepokalanowie, będąc przełożonym klasztoru i dyrektorem wydawnictwa. W 1938 r. o. Maksymilian wyjeżdża do Berlina na odbywający się tu Kongres Polaków w Niemczech. 19. IX. 1939 r. o. Maksymilian zostaje po raz pierwszy aresztowany przez Gestapo. Więziony jest do grudnia kolejno w kilku obozach Po wyjściu na wolność powraca do Niepokalanowa. 17. II. 1940 r. gestapo aresztuje po raz drugi. Jakiś czas więziony jest na Pawiaku, skąd zostaje przewieziony do Oświęcimia. Przebywa tu od 28.V.1941 r. do 14 sierpnia tegoż roku, do dnia swej męczeńskiej śmierci. Numer obozowy w Oświęcimiu o. Maksymiliana to 16670.
Więzień obozu w Oświęcimiu 1941r. poniósł śmierć męczeńską w Oświęcimiu za ojca rodziny Franciszka Gajownika  dnia 14.VIII 1941r.
W Rzymie w niedzielę dnia 17 października 1971 r. papież Paweł VI dokonał beatyfikacji  o. Maksymiliana Marii Kolbe, więźnia nr 16670 hitlerowskiego obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie w 1941 r. zginął śmiercią męczeńską. Dla nas Polaków jest to wydarzenie wielkiej miary nie tylko dlatego, że kolejny Polak wchodzi w poczet błogosławionych ale także dlatego, że jest nim jeden spośród 6 milionów Polaków, którzy ponieśli śmierć z rąk hitlerowskich. obozach zagłady, katowani i poniżani, głodzeni, eksploatowani niewolnicza pracą, poddani nieludzkim ekspertyzom, gazowani i paleni w krematoriach. Bohaterska śmierć o. Maksymiliana jest symbolem bohaterstwa  i męczeństwa wielu znanych z nazwiska i jeszcze więcej bezimiennych bohaterów, którzy złożyli swe życie w obronie polski i Polaków. I dlatego nie tylko ludzie wierzący, nie tylko katolicy składają dziś wyrazy najwyższego szacunku o. Maksymilianowi  ale jest to wyrazem szacunku składanego tym wszystkim, którzy nie ugięli się pod przemoc okupanta, którzy bronili godności i wolności człowieka i Polaka, nie cofając się przed żadna ofiarą przed ofiara życia.
Bazylikę św. Piotra w Rzymie wypełnił w niedzielę 17 października tłum wiernych, których znaczna część stanowili Polacy przybyli z kraju i wszystkich stron świata. Aktu beatyfikacji, wygadanego przez nas z tak wielkim upragnieniem, dokonał sam Ojciec święty co jest faktem wyjątkowym. Oto uroczyste słowa Papieża:
„Przychylając się do wielu głosów naszych braci – Biskupów, całego zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych i wielkiej liczby wiernych, po zasięgnięciu opinii św. Kongregacji do Spraw Świętych, po dojrzałym namyśle i błaganiu o Światło z Wysokości, mocą naszą i autorytetem apostolskim zaliczamy w poczet Błogosławionych Czcigodnego Sługę Bożego Maksymiliana Marii Kolbe, zezwalając aby dzień Jego urodzin (dla Nieba) 14 sierpnia, był obchodzony jako święto w miejscach i w sposób ustalony przez prawo. W imię Ojca Ii Syna i Ducha Świętego.
Odpowiedzią na te słowa był potężny śpiew „Gloria in exelsis Deo” podjęty przez wszystkich wiernych. Uroczystość miała bardzo kościelny, bardzo rodzinny i bardzo polski charakter. Bazylika rozbrzmiewała polskim śpiewem; Zdrowaś Maryjo... Bądźże Pozdrowiona ... i Boże coś Polskę....Centralne uroczystości w Polsce; Niepokalanów, Oświęcim, Jasna Góra.

Od 24 do 31 października 1971 r. w parafii został przeprowadzony Tydzień Modłów za Misje.

Od 27 do 31 października 1971 r. Rekolekcje przed Sakramentem bierzmowania, zostały odprawione w dniach wyżej wspomnianych prowadzone przez o. Jerzego Rucińskiego, Oblata z Siedlec. Młodzież, dzieci i wierni licznie wzięli udział w tych rekolekcjach aby być godnie przygotowanym na przyjęcie Sakramentu Bierzmowania i Wizytację Pasterską, która ma się odbyć w dniach 5 – 7 listopad 1971 r. w parafii naszej i w kościołach filialnych w Chocielewku i Nowej Wsi.   

Wizytacja kanoniczna parafii p w NMP Królowej Polski w Lęborku.

W dniach od 5 do 7. XI. 1971 r. odbyła się wizytacja kanoniczna w naszej parafii. Wizytację przeprowadził Ks. Biskup Ignacy Jeż.
Dnia 5.XI. 1971 r. w godzinach popołudniowych przybył do Parafii Królowej Polski w Lęborku Ks. Bp. Ignacy Jeż. W radosnej atmosferze, staropolskim zwyczajem przyjęto swego pasterza chlebem i solą. Dzieci przedszkolne, szkolne i młodzież, ojcowie i matki wierszami, przemówieniami i kwiatami witali przybyłego Dostojnego Gościa.
Po odśpiewaniu modlitwy do Patrona Kościoła Jego Ekscelencja udzielił uroczystego błogosławieństwa arcypasterskiego na rozpoczęcie wizytacji. Z kolei powitał Ks. Biskupa w imieniu całej parafii, księży współpracowników i swoim własnym Ks. Kanonik Jan Grabowski – proboszcz parafii. Ks. Kanonik wyraził wielka radość z przybycia Ks. Biskupa Wizytatora, życzył mu dobrego samopoczucia wśród wiernych Lęborka, jak Ojcu, który dobrze się czuje między kochającymi go dziećmi.                   
Następnie programowe kazanie wygłosił Ks. Biskup, mówiąc o zadaniach w czasie wizytacji. Po błogosławieństwie Najświętszym Sakramentem wygłosił Ks. Biskup naukę o ważności Ducha Świętego w historii Kościoła, a szczególnie w naszych czasach i udzielił Sakramentu Ducha Świętego 620 osobom.
Dnia następnego to jest w sobotę 6.XI.1971 r. o godz. 8-ej Ks. Biskup odprawił Mszę św. i przemówił do rodziców na temat religijnego wychowania dzieci w okresie przedszkolnym, udzielając najmłodszym swego arcypasterskiego błogosławieństwa.
W godzinach przedpołudniowych Ks. Biskup złożył wizytę siostrom Pasjonistkom, które od wielu lat pracują w naszej parafii.
O godz. 11-ej Jego Ekscelencja dokonał przeglądu agend Biura Parafialnego.  
W godzinach popołudniowych miała miejsce wizytacja kościołów filialnych w Nowej Wsi i w Chocielewku, spotkanie z wiernymi miało charakter radosny. Serdecznie witano tam Ks. Biskupa, który w każdym kościele wygłosił kazanie i udzielił wiernym błogosławieństwa. Po powrocie do Lęborka o godz. 17-ej udzielił drugiej grupie młodzieży Sakramentu Bierzmowania. Sakrament ten przyjęło 387 osób. Po Mszy św. wieczornej Ks. Biskup wygłosił dłuższa naukę do młodych małżonków.
W niedzielę 7 listopada  o godz. 10-ej w czasie Mszy św. mówił Dostojny Celebrans w kazaniu o spotkaniach naszych z Chrystusem Panem poprzez Mszę świętą, sakramenty święte, Boże słowo, wspólną modlitwę oraz o skutkach tych spotkań w życiu młodego katolika.
O godz. 12-ej została odprawiona Suma, po której Ks. Biskup wygłosił kazanie przeznaczone dla dorosłych. Po kazaniu bardzo uroczyście pożegnano Biskupa, który w ostatnim słowie podzielił się wrażeniami z pobytu w parafii Matki Bożej Królowej polski, a wychodząc z kościoła, jeszcze raz udzielił swego błogosławieństwa. Przed plebania czekały jeszcze dzieci, które ze łzami w oczach, z kwiatami w rękach i ze smutkiem żegnały Ojca Diecezji.