Rok Pański 1986

Nowy Rok to Uroczystość Świętej bożej Rodzicielki. Z nią wkraczamy w nowy, bliżej nie znany etap naszego życia, ufni, że z Jej pomocą podołamy każdy trud życia codziennego, tak w życiu rodzinnym jak i społecznym. W parafii odbywa się w dalszym ciągu wizyta duszpasterska, kapłani wręczają rodzinom obrazki kolędowe z datą mających się odbyć Misji św. by wierni się przygotowali na te wielkie dni pojednania z Bogiem i bliźnimi.

W ostatnia niedzielę stycznia (1986-01-02), odbył się w naszej parafii wielki występ śpiewu kolęd chórów kościelnych z Diecezji naszej jak i gości z diecezji Chełmińskiej tak zwany „Sacrochoru” 1986 r. Duszą i siłą napędową „Sacrochoru” jest Proboszcz parafii w Sarbsku ks. mgr Stanisław Stolc, który muzyce oddaje swoją wiarę, nadzieję i miłość. Chóry wykazały swój program kolęd wspaniale, ale najbardziej utkwił w pamięci chór św. Rodziny ze Słupska pod dyrekcją ks. Proboszcza Jankowskiego, który na wzór „Słowików Poznańskich” Stuligrosza, skradał się nie tylko z niewiast i mężczyzn, ale i z dzieci szkolnych od 3 klasy wzwyż, które swym wspólnym na głosy śpiewem, podbiły serca wszystkich słuchaczy.

Jak już dowiedzieliśmy się z komunikatów telewizyjnych i radiowych zginął tragicznie podczas pełnienia posługi Biskupiej, w wypadku samochodowym śp. Ks. Biskup Wilhelm Pluta z Gorzowa Wlkp. Znany starszym parafianom dobrze ze swoich wizytacji, kazań, Sakramentów Bierzmowania w naszej parafii i dekanacie. Położył wielkie zasługi w organizowaniu życia religijnego w rozległym Ordynariacie Gorzowskim, do którego i my także należeliśmy, bo diecezja nasza Koszalińsko – Kołobrzeska powstała dopiero czternaście lat temu. Pogrzeb Ks. biskupa Wilhelma Pluty odbył się 27 stycznia 1986 r. w Gorzowie Wlkp. W pogrzebie tego zasłużonego Biskupa Ordynariusza dla naszych ziem zachodnich wziął udział Ks. Proboszcz Jan Grabowski – Dziekan Rejonu Słupskiego oraz Ks. Kanonik Jerzy Dąbrowa z Nowej Wsi. z powodu złych dróg  spowodowanych silnymi opadami śniegu – wielu parafian zrezygnowało z udziału w uroczystościach pogrzebowych.

W dniu 31 stycznia dzięki pomocy O. Józefa Chlebka zakończono kolędę w parafii. Pobłogosławiono 4178 rodzin, co stanowi około 14220 osób. Nie przyjęło kolędy 482 rodziny, co stanowi 10% ogółu parafian. Bez ślubu kościelnego z własnej winy żyje około 340 rodzin. Większość tych rodzin nie może zawrzeć związku małżeńskiego, bo jedna lub druga strona są rozwodnikami. Na ogół w rodzinach objętych kolędą przyjmowano kapłanów z wielka serdecznością.

Od 9 do16 marca odbyły się w parafii Misje św. Nauki misyjne głosili OO. Franciszkanie – Bernardyni z Poznania. Kierownikiem Misji św. był  O. Fidelis Obracaj. Parafianie chętnie gromadzili się na nauki misyjne, korzystali z Sakramentu pojednania i w tym czasie rozdano ponad 20000 Komunii św. Wierni godnie przygotowali się na Święta Wielkanocne, bo powiększyła się frekwencja na Mszach św. w dni powszednie i świąteczne.

W Niedzielę Palmową odczytano komunikat Księży Proboszczów parafii Lęborka i Nowej wsi. Na terenie Lęborka powstało nowe ugrupowanie modlitewne oparte na Piśmie św., które jednak nie ma nic wspólnego z wiara rzymsko-katolicką, z naszym Kościołem. To ugrupowanie odrzuciło:
1) kult obrazów
2) chrzest dzieci
3) obecność Pana Jezusa w Najśw Sakramencie
4) Ojca św., jako autorytet Kościoła Chrystusowego
5) Matkę Bożą, że jest tylko Matka Jezusa, jako człowieka.
Uznają tylko Pismo św. i na dowolnym tłumaczeniu opierają swoje postępowanie. To ugrupowanie modlitewne mieści się w Lęborku ul. Tczewska 6a/2 Lębork Drętowo przed którym ostrzega się naszych wiernych, jako przed sekciarzami.

W święto Matki Bożej Królowej Polski i Patronki naszej partii Sumę celebrował O. Bogusław Niewczas –Gwardian i zarazem dziekan tutejszego dekanatu. On tez w czasie Mszy św. wygłosił odpustowe kazanie.

W dniu 19 kwietnia J. E. Ks. Biskup Tadeusz Werno udzielił w naszej świątyni Sakramentu Bierzmowania 265 osobom. Młodzież była bardzo starannie przygotowana przez tutejszych księży wikariuszy.

Przepisano z pisma Okólnego – Biura Prasowego Episkopatu Polski nr. 21/86/925 I Synod Diecezji Koszalińsko – Kołobrzeskiej.
Dzień 10 maja 1986 r. zapisał się trwale w historii diecezji Koszalińsko – Kołobrzeskiej. W tym dniu odbyła się bowiem pierwsza sesja Synodu Diecezjalnego. inauguracja miała miejsce w katedrze Koszalińskiej, pięknie na ten dzień przystrojonej. Uroczystej Mszy św. wotywnej do Dycha Świętego odprawionej przez Biskupów pomocniczych i księży dziekanów przewodniczył Biskup Ordynariusz Ignacy Jeż. Po Hymnie do Ducha Świętego i odczytaniu „ Modlitwy Synodalnej ks. Kanonik Ryszard Kierkowski podał do wiadomości zebranych treść pisma do Ojca Świętego Jana Wpala II oraz do Ks. Prymasa Kardynała Wyszyńskiego.
Uroczystość zgromadziła w katedrze Kapitułę Katedralną i Kolegiacką Kołobrzeską, księży, wiernych - delegatów wszystkich parafii diecezji oraz Seminarium Duchownego.
Do uroczystej intronizacji Pisma św. oraz odczytaniu Ewangelii, Biskup Ordynariusz wygłosił okolicznościowe kazanie, w którym streścił zadania Synodu Diecezjalnego.
Po kazaniu sekretarz synodu Ks. Dr. Edward Sugier odczytał nazwiska członków synodu, wzywając wszystkich do złożenia publicznie wyznania wiary.
Po Mszy św. promotor Synodu ks. Dr. Stanisław Wojnar podał ogólne informacje dotyczące Synodu, a poszczególni przewodniczący synodalnych komisji przygotowawczych złożyli relacje z prac swoich komisji.
Druga część pierwszej sesji miała miejsce w gmachu nowo budowanego Seminarium Duchownego. Delegaci parafialni otrzymali po Mszy św. pięknie przygotowany program
z I sesji oraz streszczenie relacji poszczególnych komisji, celem przekazania ich przy  najbliższej okazji do wiadomości wiernych w swoich parafiach i w drugiej części obrad udziału już nie brali Do Seminarium Duchownego udali się tylko członkowie synodu, którzy na wstępie obrad złożyli ślubowanie. Następnie przewodniczący poszczególnych komisji złożyli szczere relacje z prac, celem ich przedyskutowania oraz ustalenia programu dalszych prac.
Zwołanie Synodu było zapowiedziane w czerwcu 1985 r. Od tego czasu pracowały Synodalne komisje przygotowawcze, które z dniem 10 maja przekształcone zostały na Synodalne komisje problemowe. Biskup Ordynariusz zgodnie z kan. 463 KPK powołał
110 członków Synodu. Dwóch księży Biskupów pomocniczych, 76 księży diecezjalnych,
11 księży zakonnych,  1 kapłan Obrzędu Greko – Katolickiego, 11 sióstr zakonnych i 11 osób świeckich. Członkowie Synodu pracują zgodnie z regulaminem.
Ponieważ zadaniem Synodu młodej diecezji będzie przede wszystkim ustalone prawa diecezjalnego, dlatego Biskup Ordynariusz ustanowił 6 Komisji problemowych, odpowiadających 6 kręgom nowego prawa kanonicznego, które zajmować się będą następującymi sprawami:

obowiązki i prawa ludzi świeckich
święci szafarze czyli duchowni
nauczycielskie zadania Kościoła
uświęcające zadania Kościoła
dobra doczesne Kościoła
procesy i sankcje Kościelne

W ostatnią niedzielę maja (25.V.1986 r.) parafia przeżyła doroczna uroczystość. Oto 270 dzieci przystąpiło po raz pierwszy do I Komunii św. Rodzina najbliższa wypełnią kościół na dole po brzegi, reszta parafian uczestniczyła w  tej pełnej treści uczcie Eucharystyczne na balkonach.
Po południu znów zgromadziły się dzieci w świątyni na swoje nabożeństwo oddania się całkowicie Matce Bożej oraz do fotografii. Grupę tę przygotowała siostra Eustachia – katechetka.

W dniu 21 czerwca br. odbyła się bardzo podniosła chwila uroczystość do której przygotowała się cała parafia na czele z Ks. Proboszczem Janem Grabowskim, który od 28 lat zarządza parafią NMP Królowej Polski.
Zbliżał się dawno zapowiedziany dzień 21 czerwca 1986 r. zaplanowany dzień konsekracji ołtarza posoborowego oraz świątyni.
Punktualnie o godz. 16-ej przybył Arcypasterz naszej diecezji Ks. Biskup Ordynariusz Ignacy Jeż., celem dokonania konsekracji.
Na wstępie chór parafialny odśpiewał „Oto Kapłan Wielki” i Ks. Biskup został wprowadzony przez Ks. Proboszcza i wszystkich księży do prezbiterium. Następnie powitali J. E. Ks. Biskupa poszczególne delegacje dzieci, młodzieży, starszych parafian oraz Ks. proboszcza w imieniu własnym i całej wspólnoty parafialnej.
Oto powitanie Ks. Biskupa Ordynariusza na konsekrację Kościoła przez Ks. proboszcza:
Ekscelencjo! Ukochany Nasz Arcypasterzu.
Najprzewielebniejszy nasz Księże Prałacie, Czcigodny Ojcze Gwardianie i Dziekanie, Przewielebni Konfratrem, w Chrystusie Kapłaństwie, Najmilsi w Chrystusie Panu Bracia
i siostry, Przezacni Goście!
Przede wszystkim pragniemy powitać serdecznie J. E. Ks. Biskupa Ordynariusza Ignacego Jeża, przybyłego w dniu dzisiejszym do Nasze Wspólnoty, by dokonać wielkiego Aktu liturgicznego, konsekracji naszej świątyni Maryjnej. Uroczystość ta jest ukoronowaniem 28 lat pracy remontów, nowej dobudowy przy kościele oraz wysiłków duszpasterskich w naszej Parafii. Witamy także serdecznie wszystkich kapłanów i gości, wszystkich biorących udział w tej niezwykłej uroczystości.
W związku z konsekracją świątyni niech mi będzie wolno także poruszyć kilka refleksji z przeszłości. W dniu 21 kwietnia 1958r. zostałem przeniesiony przez kurię Biskupia w Gorzowie Wlkp. z Lemieszyc, położonych w delcie Wart i Odry na drugim krańcu Ordynariatu do Lęborka, w celu zorganizowania samodzielnej placówki duszpasterskiej przy kościele poewangelickim p w N M P Królowej Polski, któremu zagrażało przejęcie przez innowierców. Dekret wprawdzie podpisał już Wikariusz Kapituły Ks. Prałat Michalski, ale w gruncie rzeczy wola została spełniona śp. Ks. Bpa Teodora Bensha, który jeszcze za swego życia prosił mnie osobiście o ratowanie poewangielickiej świątyni w Lęborku, i zorganizowanie drugiej placówki duszpasterskiej. Nie łatwo było mi się  zdecydować pozostawić świeżo zorganizowaną parafię w Lemierzycach i organizować znów od nowa w Lębork. Ale dla kapłana wola Boża jest wolą Chrystusa wg słów Ewangelii „Kto was słucha mnie słucha” dokonała jednak mojego przeniesienia. Po przyjeździe do Lęborka poza nadwerężonym kościołem przez lata wojenne, nie zastałem nic. Nie było gdzie głowy skłonić. Po wielu dopiero zabiegach i staraniach udało się zamieszkać kątem u autochtonki śp. Huldy Holz, naprzeciw kościoła, w jednym pokoju i kuchni. Wspólnie z nowymi parafianami znowu znaleźliśmy w ciężkich warunkach materialnych i moralnych do generalnego remontu kościoła i wyposażenia świątyni także: w szaty liturgiczne, których w ogóle nie było. Jakąż radością dla naszej wspólnoty Parafialnej była wkrótce sprawa erekcji samodzielnej placówki duszpasterskiej, której dokonał w grudniu Nowy Rządca Diecezji Ks. Bp. Wilhelm Pluta.

Rok 1974 był rokiem przełomowym dla naszej wspólnoty parafialnej. Oprócz przyznania parafii na własność obiektów sakralnych, bo należały wówczas do parafii także
i wioski, przyznano wreszcie na plebanię budynek Adamowski, w którym kątem mieszkałem, bo księży wikarych przygarnęli na mieszkanie dobrzy parafianie. Otworzyła się także szansa dobudowy do kościoła zakrystii (była tylko prowizorka za ołtarzem) salek katechetycznych, urządzeń sanitarnych, których dokuczliwy brak się odczuwało przez wiele poprzednich lat. Doszła później do tego wymiana wszystkich okien w kościele, fundacja ołtarza Soborowego z granitu strzegomskiego i wiele innych prac, dokonanych dzięki współpracy  i niezwykłej ofiarności parafian, którą gwoli sprawiedliwości musze wobec Ekscelencji i wszystkich obecnych gości mocno podkreślić. Równolegle z pracami renowacyjnymi i budowlanymi pogłębiło się systematycznie życie duchowe i moralne Wspólnoty. Liczba parafian  obecnych na Mszach św. w niedziele i święta, przystępujących często do Sakramentów św., uczestnictwo dziatwy i młodzieży w katechizacji parafialnej jest zadawalające i pocieszające. Dlatego z satysfakcja będę mógł przekazać swojemu następcy kompletnie zorganizowana parafie Królowej Polski w Lęborku. Będę także mógł prosić za spokojem sumienia Waszą Ekscelencję o dekret emerytalny po 45 latach pracy kapłańskiej w ciężkich warunkach wojennych. i powojennych, po 28 latach duszpasterzowania w Lęborku i w 72 roku życia. Obecnie zaś gorąco proszę Wasza Ekscelencję tak w imieniu własnym jak i Wspólnoty parafialnej o konsekracje ołtarza Soborowego i naszej świątyni Maryjnej.
Po powitaniu J.E. Ks. Biskupa przez Ks. Proboszcza, rozpoczęła się Msza św., która odprawił Ks. Biskup Ordynariusz. Po Ewangelii Ks. Biskup wygłosił homilię na temat Domu Bożego – Wielkie bogactwo mieści się w określaniu „ rodzinny dom”, i warto sobie uświadomić, jak bardzo wiele mamy do zawdzięczenia temu domowi i dlatego nie dziwmy się, że ojciec czy matka potrafią wszystko dać byle dziecku zapewnić to mieszkanie we własnym domu. I wiemy jak młodzi ludzie zakładający nową rodzinę myślą ciągle tylko o jednym własnym pokoju, bo rozumieją jak wielkie bogactwo kryje się w tych czterech ścianach i w tej przestrzeni przykrytej dachem, którym określamy słowem rodzinny dom. Musimy sobie uświadomić, że na terenie życia religijnego właśnie te samą role dla tej rodziny jaką tworzy parafia stanowi ta sakralna przestrzeń, ten Dom Boży. Nie zawsze sobie zdajemy sprawę czym jest dla rodziny dom, ale trzeba dopiero jakiegoś niezwykłego wydarzenia, żeby to wszystko stanęło przed nami tak, jak nasz poeta powiedział o zdrowiu: Ile cię trzeba cenić ten tylko się dowie, kto cię stracił”. Tak też jest z kościołem. Cieszymy się, żeście zrozumieli czym ten kościół jest, i nie szczędziliście ofiar, by ten „Dom Boży” przygotować do tej wielkiej uroczystości Konsekracyjnej. Przychylając się do prośby ks. Proboszcza i Waszej dziś dokonamy tego aktu. Potem ks. Biskup dokonał namaszczenia ołtarza posoborowego oraz wnętrza kościoła. Chór parafialny na przemian z orkiestra i ludem śpiewem włączyli się do tych wzniosłych ceremonii.
Po Mszy św. J. E. Ks. Biskup Ordynariusz w serdecznych słowach podziękował ks. Proboszczowi  Janowi Grabowskiemu za tyle lat wytężonej pracy w parafii, za jego wkład
w podniesieniu życia religijnego w tej kiedyś rozległej placówce. Na dalsze dni pracy w diecezji życzył Ks. Biskup Ks. Proboszczowi obfitych łask Bożych oraz zasłużonego odpoczynku. Wierni na zakończenie Mszy św. podziękowali Ks. Biskupowi za dokonanie konsekracji gromkimi okrzykami „ Bóg Zapłać”. Śpiewem wraz z orkiestrą „Boże coś Polskę” zakończono tę podniosłą uroczystość.                          

W dniu 3 sierpnia parafia przeżyła rzadka uroczystość. Otóż nasz parafianin brat zakonny Zbigniew Zujko żegnał się ze Wspólnotą parafialna aby udać się z polecenia Władz Zakonnych Księży Pallotynów na misje św. do Rwandy – Afryka.
Podczas każdej rannej Mszy św. słowo Boże głosili Księża Pallotyni na temat słów Jezusa: „ Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię”.
Na Sumie po każdej homilii, którą wygłosił jeden z księży z sekretariatu Misji św.
Ks Pallotyn dokonał poświęcenia krzyża misyjnego a rodzice Brata Zbigniewa udzielili Mu swego rodzicielskiego błogosławieństwa a matka założyła Mu na szyję Krzyż Misyjny. Był to bardzo rzewny moment a wierni również byli bardzo wzruszeni.
Po Mszy św. Ks. Kanonik Jan Grabowski w imieniu własnym i całej Wspólnoty Parafialnej pożegnał brata Zbigniewa życząc Mu obfitych łask Bożych i trwanie przy Chrystusie mimo trudności na które w życiu napotka. Dalej składali życzenia: młodzież, ministranci, koledzy odbywający służbę wojskową oraz starsi parafianie.

W czwartą niedzielę sierpnia (24.VIII )  przybył do parafii O Ptaszek Mieczysław ze Zgromadzenia OO. Oblatów, aby podczas przedpołudniowej Mszy św. wraz z obecna na Mszy św. Wspólnota Parafialną podziękować Ks. Proboszczowi Janowi Grabowskiemu za Jego dotychczasową wytężoną pracę parafii. Przybyli Księża Dziekani, proboszczowie z sąsiednich dekanatów liczbie 15 osób.
Ks. Proboszcz Jan Grabowski odczytał Wiernym Dekret Emerytalny J. E. Ks. Biskupa Ordynariusza diecezji Koszalińsko – Kołobrzeskiej o przeniesieniu Go na zasłużony wypoczynek. Wierni zwłaszcza starsze pokolenie, które pamięta wielki wkład w dotychczasowy stan kościoła oraz plebanii, z wielkim smutkiem żegnali Ks. Proboszcza Jana Grabowskiego a nie rzadko widać było łzy w oczach parafian. Były to chwile bardzo rzewne – niezapomniane – niby ojciec żegnał się ze swymi dziećmi. Ks. Proboszcza żegnali starsi i młodsi, rodzice, młodzież i dzieci.

Z dniem 28 sierpnia został z parafii odwołany ks. Piotr Bruski, którego przeniósł J. E. Ks. Biskup Ordynariusz do parafii św. Marii Kolbe w Słupsku, a na wakujące stanowisko wikariusza przysłał neoprezbitera Ks. Janusza Brzosko, którego Wspólnota przyjęła z otwartym sercem.

W dniu 3. VIII. 1986 r. Ks. Proboszcz Jan Grabowski wygłasza mowę pożegnalną w imieniu własnym i całej parafii – żegnając naszego parafianina brata Zbigniewa Zujko ze zgromadzenia Księży Pallotynów a udającego się na Misje św. – życząc na dalszą drogę Szczęść Boże.
Brat Zbigniew w serdecznych słowach dziękuje wszystkim za modlitwy i życzenia i obiecuje pamięć modlitewna dla tych, których pozostawia w kraju.

W dniu 24 sierpnia Ks. Kanonik Jan Grabowski Proboszcz parafii NMP Królowej Polski pracujący od 1958 r. pożegnał się z parafinami, odszedł na zasłużony odpoczynek
i zamieszka przy rodzinie w Łebie.

Z dniem września 1986 r. pracę w parafii jako proboszcz objął Ks. Kanonik Ryszard Kierzkowski poprzednio zatrudniony w charakterze proboszcza w Mielnie.
Z tym samym dniem został skierowany przez J. E. Ks. Biskupa na stanowisko wikariusza neoprezbiter ks. Janusz Brzosko. Parafia dotychczas była obsługiwana przez trzech kapłanów, ponieważ wyłoniły się nowe problemy,  J.E. Ks. Biskup skierował dodatkowo do pracy duszpasterskiej Ks. Andrzeja Rothera z Przechlewa oraz ks. Józefa Orawca z Archidiecezji krakowskiej. Pracujący w parafii wikariusz ks. Piotr Bruski z nowym rokiem szkolnym został skierowany do parafii św. Maksymiliana Marii Kolbe w Słupsku na równorzędne stanowisko.

Oto Niektóre dane z roku bieżącego:

• Chrzty 284 osoby
• Śluby 74 pary
• I Komunia św. 272 dzieci
• Bierzmowanie 265 osób        
• Do wieczności odeszło 119 osób